dinsdag 28 mei 2013

Loos broeden?

Het lijkt er op dat de Nijlgans toch weer serieus gaat broeden. Bij inspectie laatst was het nest verlaten en lag er slechts één ei in de nestholte. Het is niet duidelijk of het nog dat ene, niet uitgekomen ei is (dan wordt er loos gebroed) of dat er een vers ei ligt, of zelfs meerdere eieren.Over zo'n vier weken weten we meer....

Onderhoud aan de beplanting


Nu zit het vrouwtje weer echt te broeden. Vanochtend kwamen gemeentewerkers de nieuwe beplanting onderhouden en was ze er even vanaf, maar al snel waren beide ganzen terug en nam het vrouwtje haar plaats weer in.

Loos broeden?

De meerkoeten worden gedoogd. De kuikens scharrelen steeds vrijer over het eiland en zoeken steeds meer zelfstandig voedsel. De ouders blijven wel steeds in de buurt. Er is weer een kuiken verdwenen, en de rest (vier nog) groeit gestaag verder. Hieronder foto's van 27 mei, ze spreken voor zichzelf.





dinsdag 21 mei 2013

Meer en minder meerkoet

De meerkoetkuikens groeien goed, zodoende komt er steeds meer meerkoet. Hun ouders zijn nog steeds druk aan het voeren, maar gaandeweg gaan ze ook zelf aan het zoeken. Duiken kunnen ze nog niet, maar op het land gaan ze zelf rondscharrelen.
Er zijn twee kuikens verdwenen. Hoe? Niet gezien of gemerkt. Ze zijn soms wat verder van de ouders af en kraai of snoek kan zijn slag slaan. Ook een reiger scharrelt wel eens rond, maar de ouders houden hem in de gaten: komt hij te dicht in de buurt van de jongen dan gaan ze hem met doodsverachting fel te lijf. Een nest van zeven is ook vrij groot, misschien bleven enkele kuikens achter in ontwikkeling. Hieronder enkele foto's die woensdag 15 mei zijn gemaakt, de kuikens waren toen ruim een week oud.





In het oude nijlgansnest lag 15 mei één ei. Vermoedelijk dat ene wat niet is uitgekomen. Er lag maar een beetje dons. Moeder Nijlgans gaat er nog af en toe naar toe en nestelt zich op het nest. Soms doet ze of ze weer gaat broeden, maar echt serieus lijkt het nog niet.

Het voorjaar is dan wel koud en nat, voor de nieuwe beplanting is het niet slecht. Er is weinig uitval en het Kattenkruid (Nepeta) bloeit.



vrijdag 10 mei 2013

Jonge meerkoeten!

Onder het bruggenhoofd is de meerkoet in alle rust blijven broeden. De nieuwe beplanting werd boven haar nest uitgepakt en gesorteerd, het jazzorkest was over haar heen de muziektent in- en uitgegaan, de dixielandklanken bleven tot na zonsondergang doorgaan. De fontein is aangesloten. Woensdag 8 mei was het zo ver: het nest van de meerkoeten is uitgebroed. Zeven pulletjes kwamen onder het bruggenhoofd vandaan. Net zoals eenden zijn het nestvlieders, zodra ze uitgebroed zijn gaan ze op stap. Anderzijds blijven ze wel in de buurt van het nest en soms gaan ze er weer op terug.
Zeven meerkoeten, net uit het ei


Als ze jong zijn hebben ze nog weinig weg van een meerkoet: niet het strenge zwart-wit, maar een donker donsballetje met gelig koppie en een rood kammetje. Jonge eenden zoeken zelf hun eten: ze vangen vliegjes en ander klein spul. Een jonge meerkoet wordt gevoerd door de ouders, die meteen na het uitkomen van de eieren voor hun jongen gaan zorgen. Ze duiken onder water en komen terug met kleine stukjes waterplant die ze aan hen voederen.

Bedelen en voederen
Aan de nijlganzen wordt enkele keren per dag duidelijk gemaakt dat ze niet te veel kapsones moeten hebben. Toen de nijlgans vanochtend enkele eenden van het eiland wegjoeg stormde een meerkoet met veel misbaar op hem af, zich groot makend met zijn vleugels. Het verschil in grootte met de nijlgans werd gecompenseerd door het verschil in furie. De nijlgans droop af. De eenden waren al lang weg.
Bij een ander conflict bleef de nijlgans agressief opdringen, maar de meerkoet trok zich al dreigend terug tot onder het bruggenhoofd, in dekking.
Zou hij weten wie het laatst iets heeft gekregen?
Nog een heuglijk feit voor de 8e mei: de gierzwaluwen zijn terug. Laat, maar nu niet meer te missen als je even in de lucht kijkt. Vast een nest bij het oude postkantoor aan de Hoofdstraat of de Atlantaflat.. Zie:

zondag 5 mei 2013

Geen kuiken meer, exoten

Op 1 mei 's ochtends nog aanwezig, op 2 mei 's avonds niet meer. Het kuiken van de Nijlganzen is weg, het ganzenpaar is ouder-af. Oorzaak? Onbekend: het kan een snoek zijn, of een kraai (kraaien in de buurt hebben ook jongen). Het kuiken kan ook een natuurlijke dood zijn gestorven.

kuikenloos, rust

In de vijver zitten echt grote snoeken, vorig jaar was er één van ruim een meter gevangen (en teruggezet). Zo'n snoek zou met gemak een ganzenkuiken kunnen wegslikken. Ook kraaien vangen regelmatig jonge eenden weg, soms plukken ze het nog op het dak van de muziektent.
De Nijlgans wordt in de vogelaarswereld beschouwd als een exoot. Eigenlijk is de vijver helemaal een verzamelplaats van exoten. In de eerste plaats zwemt er een forse steur rond. Vast een keer uitgezet door iemand die toch een kleinere vijver bleek te hebben dan hij dacht. De steur groeide uit zijn vijver. Hij overleeft al enkele jaren. Onderstaande foto is van elders, maar de steur is vergelijkbaar met die in de villaparkvijver. De steur van de foto is minder gehavend, de Velpse wordt nog wel eens gevangen.
steur gevangen

Een andere exoot is een roodwangschildpad. Op de eerste zonnige dag van het jaar kwam hij weer boven water (letterlijk) om te zonnen. De laatste dagen zit hij regelmatig in de zon, meestal op de punt van het eiland. Bij onraad duikt hij snel weg, maar hier poseerde hij even:


Roodwangschildpad in het zonnetje

De laatste vaste exoten zijn drie loopeenden, vermoedelijk ook door iemand de vrijheid gegeven. Het zijn drie mannetjes, maar wel erg gefrustreeerde. Ze kunnen namelijk niet vliegen, hun vleugels zijn klein, hun lijf wat langer en ze lopen meer rechtop dan een gewone eend. Als ze eens een vrouwtje willen benaderen moeten ze dus in stevige pas erop af. Meestal is het vrouwtje er niet van gediend en ze vliegt weg. Daar heb je als loopeend geen remedie tegen...

Het driemanschap loopeend

Afgelopen avond was de dodenherdenking bij het monument in het Villapark. Professor Arnold Heertje hield een toespraak in de Parkstraatkerk, Panta Rhei vocaal zong mooi (en met de zaal) en bij het monument was grote opkomst. Bij de twee minuten stilte was het enige geluid van de fontein.