Onzichtbare lijnen

Er lopen onzichtbare lijnen door de vijver. Niemand ziet ze, maar de meerkoeten kennen ze haarfijn. Voor de renovatie broedden er twee paartjes bij het eiland: bij elke punt een nest. Het water om het eiland was ook verdeeld, zo had ieder paar zijn eigen watergebied. Die gebieden zijn er nog steeds.
Zodra één van de buurmeerkoeten de grens passeert komt de eigenaar van het gebied in actie: hij of zij maakt zich extra groot en imposant door de vleugels op te zetten en al dreigend komt hij af op de indringer. Die moet kiezen: vluchten of vechten.

Meerkoeten na het gevecht. De indringer (rechts) haalt bakzeil.

Een gevecht is niet mals: als twee kemphanen grijpen ze met hun poten naar elkaar, rechtop staand in het water. Meestal zijn er geen gewonden, maar het ziet er echt spectaculair uit. De verliezer is eigenlijk steeds de indringer: hij geeft het op en vlucht. De overwinnaar zet dan de achtervolging in: een snelle loop over het water tot in het gebied van de indringer.
De lijnen zie je het beste als er geen gevecht komt. De twee meerkoeten dreigen dan alleen: ze komen elk tot aan de lijn en draaien zich om, met hun hoge vleugels naar elkaar toegericht. Zo wordt een stuk van de grens bevestigd en rustig gaat men uit elkaar.
De meerkoet bewaakt zijn territorium en dat doet de nijlgans ook. Normaal gesproken is er een soort gewapende vrede tussen die twee. De meerkoet laat zich (als enige watervogel) niet wegjagen door de nijlgans. Ze gedogen elkaar. In de zomer van 2012 ging het mis.
Beide vogels hadden jongen en de één probeerde de jongen van de ander weg te jagen. De ander pikte dat niet en het werd een gevecht tussen de ouders. Alleen al door zijn grootte had de nijlgans gauw het overwicht. Hij duwde de meerkoet enige tijd onder water en even later dobberde het dier levenloos rond. De overblijvende meerkoetouder heeft het nest alleen grootgebracht.
Benieuwd hoe het dit voorjaar zal gaan....