Broedplaats!

Eigenlijk zie je het het eerst aan de man. Hij gaat nog actiever andere vogels verjagen van het eiland. Een paar dagen geleden zaten er 's ochtends vroeg zo'n tien eenden verspreid aan de oever van het eiland. Volkomen onverwacht pakt de man er een en duwt hem onder water. De eend mag blij zijn dat hij wegkomt. De rest druipt af. Ook de meerkoet heeft het veld geruimd. Als de a.s. vader het op zijn heupen krijgt vliegt hij recht op een eend af die aan de rand van de vijver zit. Meestal doet die eend gewoon een stapje opzij, maar daar komt hij niet mee weg. De man rust niet voordat de eend weg is. Verder staat hij rustig te wachten, vaak op één poot.

Wachten....

En als je goed naar de rechter plantenbak kijkt kun je het zien. Het vrouwtje zit te broeden. Nu bijna twee weken, dus over zo'n week of drie zouden er jongen moeten zijn. Wordt vervolgd.

In het ovaal: vrouw kijkt over het randje

Broedplaats?

De nijlganzen hebben nog weken gezocht naar een nestplaats. Lang bleef het vrouwtje proberen of er toch echt geen gat in het plafond zat. Ze zit dan een tjdje op de balustrade van de muziektent te kijken en vliegt vervolgens omhoog naar het plafond. Maar tevergeefs, er is geen opening.

23 februari: sneeuw? Geen punt!

Een nijlgans kent niet echt een broedseizoen. Ze broeden als het uitkomt: soms heel vroeg en soms heel laat. De nesteldrang was ak weken duidelijk.
Deze week lijkt het of er een alternatief is gevonden. De trap van brug naar muziektent wordt geflankeerd door twee zuilen, met een plantenbak aan de bovenkant. Eén van die zuilen lijkt het nieuwe nest te worden. Regelmatig zit het vrouwtje er op. Eieren leggend? Proefbroeden?

Onzichtbare lijnen

Er lopen onzichtbare lijnen door de vijver. Niemand ziet ze, maar de meerkoeten kennen ze haarfijn. Voor de renovatie broedden er twee paartjes bij het eiland: bij elke punt een nest. Het water om het eiland was ook verdeeld, zo had ieder paar zijn eigen watergebied. Die gebieden zijn er nog steeds.
Zodra één van de buurmeerkoeten de grens passeert komt de eigenaar van het gebied in actie: hij of zij maakt zich extra groot en imposant door de vleugels op te zetten en al dreigend komt hij af op de indringer. Die moet kiezen: vluchten of vechten.

Meerkoeten na het gevecht. De indringer (rechts) haalt bakzeil.

Een gevecht is niet mals: als twee kemphanen grijpen ze met hun poten naar elkaar, rechtop staand in het water. Meestal zijn er geen gewonden, maar het ziet er echt spectaculair uit. De verliezer is eigenlijk steeds de indringer: hij geeft het op en vlucht. De overwinnaar zet dan de achtervolging in: een snelle loop over het water tot in het gebied van de indringer.
De lijnen zie je het beste als er geen gevecht komt. De twee meerkoeten dreigen dan alleen: ze komen elk tot aan de lijn en draaien zich om, met hun hoge vleugels naar elkaar toegericht. Zo wordt een stuk van de grens bevestigd en rustig gaat men uit elkaar.
De meerkoet bewaakt zijn territorium en dat doet de nijlgans ook. Normaal gesproken is er een soort gewapende vrede tussen die twee. De meerkoet laat zich (als enige watervogel) niet wegjagen door de nijlgans. Ze gedogen elkaar. In de zomer van 2012 ging het mis.
Beide vogels hadden jongen en de één probeerde de jongen van de ander weg te jagen. De ander pikte dat niet en het werd een gevecht tussen de ouders. Alleen al door zijn grootte had de nijlgans gauw het overwicht. Hij duwde de meerkoet enige tijd onder water en even later dobberde het dier levenloos rond. De overblijvende meerkoetouder heeft het nest alleen grootgebracht.
Benieuwd hoe het dit voorjaar zal gaan....