Kerstmis, een feest van licht

Eerste Kerstdag 's ochtends omstreeks 8.30 uur. Gelukkig heeft de storm van 24 december nergens schade gegeven. Op het eiland is alles donker. Alles is rustig, het daglicht wordt steeds sterker. Een kwartier later is het nog lichter, door twee oorzaken.
De eerste is logisch, de zon komt op. De tweede is raadselachtig: het licht brandt in de muziektent.
Hoe kan dit?
In eerste instantie twijfel je aan jezelf.......
Was het licht zojuist echt uit? Gisteravond zeer zeker wel. En vanochtend ook, anders zou dat meteen opvallen. De schakelaar voor het licht zit aan één van de pilaren, daar kan niemand zo bij.
Niemand? Er loopt wel iemand in de muziektent. Een van de nieuwe Nijlganzen.........

Kerstverlichting ontstoken

Licht in de duisternis

Wisseling van de wacht

Wat is een Nijlgans zonder territorium? Een ontheemde, een dakloze, afgeschreven. Dat hebben we de afgelopen weken kunnen zien aan de vijver van de Overbeeklaan.
Alsof Nijlgans met ring W0Y3 en partner het aanvoelden: de vitaliteit van het paar dat jaren de baas was om de vijver (YOWA en partner) nam af. Het oude paar legde minder eieren per nest. Sommige eieren kwamen niet uit en maar weinig jongen van een nest werden vliegvlug. Het nieuwe paar verkende de vijver en deed wat uitvallen tegen de bewoners. Toen de weerstand niet groot bleek gingen de nieuwelingen wat verder in hun dreigingen: intimiderend langsvliegen, vlakbij de tegenstander landen en goed met de witte vleugelranden dreigen.

Dreigen met de witte vleugelranden

De oude bewoners gingen wat opzij, ontweken de dreigingen maar verdwenen niet. Na de actie gingen de indringers zegevierend op de muziektent staan, vleugels wijd, borsten naar elkaar en de snavel in de lucht, als een soort high five.

Het nieuwe paar op de muziektent

De drie jongen van YOWA hadden het gauw bekeken, na een paar dagen waren ze weg.
YOWA en partner hielden het langer uit. Ze werden eerst van het eiland verjaagd en namen genoegen met de oever. Daarna werden ze van de oever verjaagd en bleven ze op het gras. Tot slot werden ze verbannen naar de smalle vijver aan de noordzijde. Daar hebben ze nog een paar dagen gebivakkeerd, met hun snavels in de veren, stil naast elkaar. De ontheemden hadden hun nieuwe status aanvaard; ze zijn uiteindelijk vertrokken.

Een club die altijd maar doorgaat is het dispuut van Quercus, de studentenvereniging van Larenstein. Ieder jaar, op een vrijdagochtend in november hebben ze hun ontbijt in de muziektent. De nieuwelingen van het eerste jaar moeten het verzorgen: tafels, stoelen, eten en drinken. Omstreeks 8 uur is iedereen weer weg. Alleen wat vroege passanten hebben het gezien.

Nog iets wat bijna altijd doorgaat is de stroming van het water. Op 6 november dreigde dat even mis te gaan: het water in de smalle vijver stond erg hoog. Het bleek dat de duiker tussen de twee vijvers verstopt zat. 's Avonds om ongeveer 18 uur werd door het waterschap Rijn en IJssel een grote spuit in de duiker gezet: hij bleek verstopt met herfstbladeren. Kolkend liep de smalle vijver leeg.